Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 157]

VIII

Maar zoo hij de verbondenheid al zou
herwinnen, - zou daardoor zijn angst bedaren?
De mensch dobbert zoo kleintjes op de baren
van het mysterie, er is nooit veel blauw

aan den horizon van zijn gedachte.
De mensch, hij wil worden gerust gesteld,
hij wil, in den angstdroom der felle nachten
hen voelen, waar het kind dien aan vertelt,

de vader of de moeder. Achter 't zijn
zoekt hij een hart, waarin hij voelt geborgen.
Enkel wanneer hij dit voelt, luwt de pijn
der onrust: hij slaapt rustig tot den morgen.