Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 153]

IV

Mij martelt dit:
niet dat kracht leven omhoog te dragen
tegen geduchten vijand moet strijde' en
wordt, maar onsmaadlijk, teruggeslagen,
vele malen en vele dagen,
vele dagen der tijden,
neen, niet dit lijden, -
en ook niet, dat zwart en wit
somtijds worden die schenen vol brandend leven,
vol helstroomend bloed,
maar dat men kan worden teruggedreven,
omdat ineen zakt het eigen gemoed
en men zelfs niets vindt te berouwen,
omdat niemand kan zeggen
hoe 't is geschied
en men zelfs niet kan dreggen
naar wat ging verloren,
omdat niemand durft leggen
den vinger op het wonde gebied, -
en er niets is van gezonde toorn en
niets van natuurlijk verdriet.