Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 34]

III

Er groeit
in de algemeene
orde een orde;
in de symfonieën
die den kosmos doorbruisen
klinkt nieuw een register door:
uw lachen-weenen is het, Vox Humana,
de bewogen stem van den mensch.

Schepsel uit Gods hand,
zuiver geschapen
en toch, speelbal van driften,
geneigd tot kwaad.

Oermengeling van natuur en geest,
strijder tegen oerkrachtige zinnen,
door hun roep gelokt, door hun roep misleid,
...neen, niet altijd -
van gang hoe trotsch, maar vol holen van binnen,
vol schuldgevoel bij der hartstochten feest,
dat argeloos vieren de dieren
en onbevangen, -
in zijn diepten verteerd van verlangen
aan Gods hart te worden gevlijd.