Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 33]

II

Stil... in de wording
die de tijden vult,
wordt verhuld-onthuld
nieuwe ontgording,

komt nieuwe diersoort
op tusschen d' andere dieren,
heeft alléén van hen allen
opwaartschen gang,
alléén van hen lacht
en weent het om pijn en pleizieren,
rangschikt getallen,
vindt voor dingen een naam.

Opgedreven
uit 's kosmos diepte de mensch.
Hij staat en gaat
met het alzijn verweven,
in stroomende golven van cosmisch leven
gebaad.
Deel der natuur is de mensch; van geen
der wetten, die werken in 't Al, ontheven,
alle stroomen zij door hem heen.
Maar zij krijgen in hem een ander gezicht,
vol vrijheidsgeflonker,
of een kind treedt uit donker
in 't zonnelicht.