Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 116]

Hoe de schijnbare veranderingen der menschen, een gevolg zijn van ons onvolkomen gezicht.

Wanneer, wanend hen wèl te kennen, wij de
menschen gerangschikt hebben en gericht
naar den trek van hun geest'lijk aangezicht
dien de onvertrouwbare oogen onderscheiden,
dan geschiedt het plotseling tusschenbeide
dat een die wij verworpen zich opricht
en door de glans zijner daden verlicht
al 't gene openbaart wat wij hem ontzeiden.

Zoo wij verbaasd dan mompelen van wonder
is 't om aan de bekentenis te ontkomen
dat we onwetend besloten, als een kind
dat wijl 't voor 't eerst de zee zag blauw en zonder
rimp'ling van golf, schoon 't anders heeft vernomen
haar niet anders in zijn gedachten vindt.