Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

(1983)–Henriette Roland Holst-van der Schalk– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

bron

Henriette Roland Holst-van der Schalk, Sonnetten en verzen in terzinen geschreven. Bzztôh, Den Haag 1983

codering

DBNL-TEI 1

Wijze van coderen: standaard

dbnl-nr rola003sonn04_01

logboek

- 2018-06-27 TA colofon toegevoegd

verantwoording

gebruikt exemplaar

eigen exemplaar DBNL

algemene opmerkingen

Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van een fotomechanische herdruk, van de derde druk uit 1922, van Sonnetten en verzen in terzinen geschreven van Henriette Roland Holst-van der Schalk uit 1983. De eerste druk dateert uit 1896.

redactionele ingrepen

Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (1, 2, 4, 123, 131) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.

[pagina 3]

SONNETTEN EN VERZEN

[pagina 5]

SONNETTEN EN VERZEN

IN TERZINEN GESCHREVEN DOOR HENRIETTE ROLAND HOLST VAN DER SCHALK

UITGEVERIJ BZZTôH

'S-GRAVENHAGE 1983

[pagina 6]

Vierde druk, naar de laatste door de

auteur gecorrigeerde uitgave (1922)

Zetwerk Kleij Zetterijen bv, 's-Gravenhage

Druk Paardekooper-Wöhrmann bv, Zutphen

Cip-gegevens

Roland Holst- van der Schalk, Henriette

Sonnetten en verzen in terzinen geschreven/

Henriette Roland Holst-van der Schalk -

Den Haag: BZZTôH

Eerder verschenen Rotterdam: Brusse, 1913

ISBN 90 6291 152 8

UDC 82-1

Trefw.: gedichten; oorspronkelijk

[pagina 124]

OPGAAF VAN DEN INHOUD

De volgende verzen zeggen de vreugd mijner ontwakende ziel over gevondene verwantheden en 't ontstaan in haar eener begeerte naar iets onwankelbaarder dan van menschen komt	7
Over het ontwaken mijner ziel	8
Over de grenzen van mijn wezen	9
Over het draagvermogen mijner ziel	10
Over onderlinge vervreemding en verlatenheid	11
Over de vreugde van mijn eigelijk wezen, om hare verwantschap aan gelijken en grooteren	12
Over het verhevene van het onafgebroken liefdevolle	13
Over het lijden dat ongewisheid is	14
Over de vreugd om het eerst-gevondene gelijke	15
Over de vreugd om de openbaring van het verborgene	16
Over het zich verkondigen van de ziel in de oogen	17
Over vastheid zonder twijfelingen	18
Over de zekerheid van ongestoorde vreugde	19
Over onzichtbaar voortschrijdende groei	20
Het dagen van de begeerte naar vrijheid der ziel	21
Over: hoe zwaar het is voor den mensch om erkenning te verkrijgen	22
Over den aard van mijn nu-komend spreken	23-24

[pagina 125]

In de volgende verzen heb ik uitgesproken zulke gedachten, als geruimen tijd de geleiders waren van mijn geestelijk leven en van mijn hart	25
Waarvan de volgende verzen zullen spreken	26
Over de onzekerheid van deze tijden	27
Over de eeuwige verandering der dingen	28
Over rustigende vastheid die ik vond	29
Over het bewust-worden van intuïtieve kennis	30
Over het ongestadige van het innerlijk licht	31
Over de vreugde der aandachtigheid	32
Over schijnbaar en werkelijk weten	33
Hoe 't bewustzijn der eenheid de ziel verheft	34
Over de kracht der kontemplatie tot het verkrijgen van erkenning	35
Over het vermogen van het affirmatieve	36
Over de zwakheid van het verenkelde	37
Over de smart die uit het verenkeld-voelen volgt	38
Hoe de ziel haar geluk diepst voelt bij beschouwing van wat haar lot kon wezen	39
Over de bekoring van nieuw-verkregene vreugde	40
Over de groote voortreffelijkheid van beproefder geluk	41
Over den strijd des harten in de dagen der jeugd	42
Over de zachte hulp der liefde	43
Over de vreugde van het volledig bekennen	44
Over het leven van de sereenen	45
Over het geluk van volkomene onzelfzuchtigheid	46

[pagina 126]

In de volgende verzen heb ik naar waarheid uitgesproken eene kentering van mijne ziel	51
Over het aandoenlijke in het leven van de ouden van dagen	47
Over wie de abstractie liefhebben boven den mensch	48
Over de zachtheid des gemoeds van hen die den mensch liefhebben boven de abstractie	49
Over het samen-stemmen van zachtheid met de geboden van den geest	50
Over de wijzigingen in ons geestelijk leven	52
Over een staat van mijne ziel en hoe ik dien verliet	53
Over het moeitevolle van onzen zielegroei	54
Over het eigenlijke in ons en hoe dat te onderscheiden	55
Over de gevolgen van onze zwakheden	56
Over de vreugde van het goede handelen	57
Over de toename van onze kracht bij zelfbeperking	58
Over de vastheid der krachten, die uit liefde voortgekomen zijn	59
In de volgende verzen zal ik spreken over het wezen van de menschelijke ziel, hoe zij geneigd is tot deugd, hoe door liefde tot wijsheid haar geluk bestendigd wordt, de wijze, gelukzalig, en anderen een zegen leeft	60

[pagina 127]

Over de volkomenheid, die de mensch kan bereiken	61
Waarin gezegd wordt welke gronden mij leidden tot het maken van dit gedicht	62-64
Hoe wij erkennen of ons weten waarheid is	65
Dat het bezit van dit weten het grootste geluk is voor de ziel	66
Hoe de gesteldheid der ziel moet zijn om dit weten te verkrijgen	67
Dat de rede die goede gesteldheid bevruchten moet	68
Dat de vrijheid van ziel bestaat in deugdzaamheid	69
Waarin de volkomenheid haar wezen openbaart	70
Waarin de liefde haar wezen openbaart	71
Wat te lieven gelukkigst maakt en lieven meest verdient	72
Hoe de mensch een deel is van de overige natuur	73
Waaruit de menschelijke kracht ontstaat	74
Over welke levensgang tot geluk zal leiden	75
Hoe allen die de deugd begeeren eendrachtig en elkander steunend, leven	76
Hoe de begeerte tot alle andere dingen noodzakelijk tweedracht en twist verwekt	77
Waarin ik wijsheid aanroep onze kracht te verhoogen	78
Over de wijsheid, die de weg tot volkomenheid is	79
Over wat mij vastheid in denken geeft	80-83
Over de heldere gedachte	84
Over de vage en verwarde gedachte	85

[pagina 128]

Over het gelukzalig leven van den vrome	98
Over geestelijke kennis	86
Dat de liefde tot het door den geest verkregene het innigste is	87
De te samenvatting van het bereikte	88
Over het ongeloof der menschen aan de liefde die geestelijk is	89
Over de onwilligheid des harten de voorwerpen der liefde te toetsen aan het verstand	90
Over de onstandvastigheid der emotie die uit vage liefde ontspringt	91
Over de verhevenheid en standvastigheid der liefde van den geest	92
Over den invloed van den door geestelijke liefde bewogen dichter	93
Hoe de goede wil ons heenvoert door de gevaren des levens	94
Dat de goede wil ons maakt welgezind tegen de menschen en teeder van ziel	95
Waarom de kennis van onze ziel onze daden noodzakelijkerwijze adelt	96
Hoe oneindig de werkingen zijn van deze kracht	97
Waarin ik mij voorbereid den wijze te volgen in zijn leven	99
De wijze beschouwt de dingen als werkingen van noodzakelijke krachten	100
De wijze gevoelt zich aan alle dingen verwant	101
Hij voelt zich zeer verbonden aan zijn medemenschen en wijst ze op 't vermogen hunner ziel	102
Door zijn opwekking gevoelen de menschen verheugd hunne natuur	103
De bewuste waarheid in de woorden van den wijze, geeft

[pagina 129]

Hoe door het inzicht der onvolkomenheid van ons zintuiglijk weten, de geest geleid wordt tot de beginselen der goede mystiek	113
hun onweerstaanbaar gezag	104
Zijn deugdzame daden zijn de overtuigende blijken van de gesteldheid zijner ziel	105
Door stem en wezen verwekt hij eendrachtige liefde tot deugd onder de menschen	106
Zijn rust is geen gemis maar beheersching van ontroering	107
Hij is waarlijk vrij want zijn ziel hangt gansch niet af van uiterlijke dingen	108
Daarom denkt hij aan het toekomstige zonder vrees	109
Hij aanvaardt ook den dood met blijden moed	110
Waaraan ik spreek van hem die liefde tot wijsheid plantte in mijn hart	111
Waarin ik getuig dat ik haar slechts zag door de hulp van zijne oogen	112
Over de onmacht onzer zinnen om eenig ding naar waarheid te kennen	114
Over de eenzaamheid, waarin onze zinnen noodzakelijk leven	115
Hoe de schijnbare veranderingen der menschen, een gevolg zijn van ons onvolkomen gezicht	116
Hoe de menschen samengaan in de dagen der jeugd, en waardoor zij scheiden	117
Hoe ons wezen zich moet vervormen, als de jeugd afvalt en de mannelijke leeftijd volgt	118

[pagina 130]

Hoe het oordeelen naar den schijn der dingen ons hart telkens teleurstelt en bedriegt	119
Hoe de geest alle geestelijke dingen doorziet, omdat hun beeld altijd in hem bestaan heeft	120
Hoe we dus de dingen naar waarheid te kennen vermogen, die geestelijk zijn	121
Hoe de vergeestelijking der dingen, die mystiek genaamd wordt, ons vrede geeft en vertroost	122

Vorige Volgende