Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 7]

De volgende verzen zeggen de Vreugd mijner Ontwakende Ziel over gevondene verwantheden en 't ontstaan
in haar eener Begeerte naar iets onwankelbaarder dan van menschen komt

[p. 8]

Over het ontwaken mijner ziel.

De volle dagen komen met bedaarde
stappen schrijdend, als hooge witte vrouwen
uit tooversprooken: bloem in handen houen
ze en licht is om hun hoofden, goud-behaarde.
De dagen liggen open als verklaarde
geheimen tusschen vrienden die 't lang wouen
zeggen en zwegen, lang: tot hun vertrouwen
vol-groeid was en elk zijn ziel openbaarde.

Dagen als bloemen, open-volle nachten
daartusschen, als in maanlicht blanke tuinen
en midden tusschen deze vele ga ik
met stralende oogen levens-op. Nu sta ik
me dunkt, als opperste van rijen duinen
en zie wijd weg: dit is het lang-verwachte.