Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 113]

Hoe door het Inzicht der onvolkomenheid van ons zintuiglijk weten,
de Geest geleid wordt tot de Beginselen der goede Mystiek.

[p. 114]

Over de onmacht onzer zinnen om eenig ding naar waarheid te kennen.

Wij kennen alleen geestelijke dingen.
Al wat gestalte is leeft de oogen gesloten
en gaat zwijgend voorbij zooals een groote
stoet van altijd zwijgende kloosterlingen.
De praatzieke en verstrooide wereldlingen
starend naar hun tot in den dood besloten
werend gelaat, sturen vergeefs de vloten
van hun gedachte uit om binnen-te-dringen

in de wat'ren dier geloovige kracht.
Zóó gaan de zinnen naar lijflijke rijken
en keeren weer, arm aan de goede vracht
van 't weten dat zij niet kunnen bereiken
want in alle landen waar zij neerstrijken
maakt hunner vleug'len schaduw diepen nacht.