Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 111]

Waarin ik spreek van hem die liefde tot wijsheid plantte in mijn hart.

Nu heb ik, zoo ver ik vermocht, de ziel
gevolgd waarheen wijsheid haar heeft gedreven,
als een dag die scheidt neigt zich thans dit leven
en in verten verdwijnt zij die me ontviel:
nu is de tijd daar dat ik nederkniel
om nog eene getuigenis te geven
eer ik mij wenden ga van het verheven
werk dat lang opperst was in mijne ziel. -

Ik leefde, en wijsheid was voor mij een woord;
toen werd ik genoodigd haar gast te wezen
door Dante's princelijk en machtig woord.
Rijkelijk at mijn ziel van wat hij bood
en zoo is al mijn kennis van haar wezen
van hem afkomstig, als van koren brood.