Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 101]

De wijze gevoelt zich aan alle dingen verwant.

Zijn hart is ten allen tijde bereid
tot liefdevolle bespiegelingen
en tot vreugd over de levende dingen
waar 't bezit der rede den mensch van scheidt.
Want het aanschouwen van hun gesteldheid
is hem een bron van openbaringen
waardoor zijne gedachten binnen-dringen
in het zware begrip der volmaaktheid.

Alle dingen toch kondigen en vieren
door de hun eigene volkomenheden
het oneindige in ruimte en duur:
daarom is hij zorgvuldig, goedertieren
en vol broederlijke vertrouwelijkheden
voor de gansche redelooze natuur.