Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 100]

De wijze beschouwt de dingen als werkingen van noodzakelijke krachten.

Achter de tijdelijke vormen leven
- zooals achter heggen bloeiende gaarden -
eeuwige krachten wier adem de aarde
rijk maakt en die haar een gestalte geven.
De wijze kent ze en ziet de daden even-
als door lampen verlicht: hij aanschouwt waar de
hartstochten wort'len die maar schijnbaar naar de
rythmen van den wil heen en weder zweven

en hoe de begeerten en geneigdheden
even noodzakelijke en vaste krachten
zijn als warmte en vruchtbaarheid en wind.
Daarom kan hij niets haten noch verachten:
zacht en aandachtig is de blik waarmede
hij alles aanziet, als een leerzaam kind.