Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 44]

Over de vreugde van het volledig bekennen.

Liefdelooze oogen zijn voor 't hart een wreede
wind: bevende sluit het zich voor hun koude
en leeft lang met zijn liefs ondergehouden
en trots als een muur om al zijn zwakheden.
Maar heimelijk gevoelt het een onvrede
omdat het graag aan menschen zeggen zou de
gemengdheid van zijn aard en van berouwde
dagen verhale' en nachten doorgestreden.

Daarom voegt het altijd gewil'ge lichting,
stamelend gebracht, van bekentenissen,
aan zijn vertrouwend en volkomen geven;
en als zich niets meer schuil houdt in de nissen
van zijn memorie, voelt het een verlichting,
als werd een last gewenteld van zijn leven.