Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 19]

Over de zekerheid van ongestoorde vreugde.

Nu heeft de morgen voor goed afgedaan
zijn vrees-aanjagende stroeve gezicht,
en als een hooge grotzaal die met licht
blank gemaakt wordt, komt hij feestelijk aan.
En ik sta, rechtlachend zie ik hem gaan
en komen en gedenk hoe 'k een gewicht
hem achtte en klaagde dat ik opgericht
hem niet kon drage' en kromp voor zijn kille aan-

raking en weende, dat ik weder sliep.
En hoe hij nu geworde' is als een vriend
die niet verschrikken kan schoon hij ook riep
en wekte in nachtdiept' wijl hij zoo veel maal
bode van vreugd was dan zijn stem verdient
te heeten fanfare van zegepraal.