Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 15]

Over de vreugd om het eerstgevondene gelijke.

Alle stemmen kwamen altijd van ver
en hadden als een groet in vreemde talen
't liefloos luiden en 't vragen veel herhalen
te groeien van voorbijgaand, blijvender.
En nog, als lang wennen rijzen en dalen
verwacht maakte, overgang gemeenzamer,
was 't soms, of een koord knapt, en in duister
glijdt een boot weg, is niet meer in te halen,

gaat verloren: de zee is ook zoo wijd. -
Een stem, die bij mij had gewoond altijd
maar zwijgend, en nu sprak en mij verraste
maar verraste door groote bekendheid,
die niet mijn stem was maar bij mijn stem paste,
wist ik dat komen zou te harer tijd.