Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 14]

Over het lijden dat ongewisheid is.

Schemering is het doodgaand en vertrekkend
begeven van dingen die zijn gegleden
mee met den dag, en steunde als vertrouwdheden,
en ware' als scheidingen, wegen behekkend.
Plekkend beschenen witte heerlijkheden
van dag den morge', en onbevreesd zich trekkend
was daaraan op, 't hart dat nu is zich rekkend
uit wanhopig naar de vreemde leegheden

van den avond en zijn gemaskerd gezicht.
Maar de dingen die hem zullen behooren
houden hun oogen nog zoo vragend gericht;
en de verledenheên hebben verloren
hun glans en liggen van al hun bekooren
leeggeloopen, met een verdrietig gezicht.