Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 10]

Over het draagvermogen mijner ziel.

Sterkheid van handen kan geen nevel scheuren
en mijne hield ik biddend opgeheven
maar nu heb ik dat alles opgegeven
en voel mij vrij en zal geen hoop verbeuren.
Al mijne wenschen zijn stroom-af gedreven
als lichte kanoes, die de winden beuren:
toen boog de boom van mijn hart zich tot treuren,
maar zijne bladeren zijn groen gebleven.

En al zijn takke' en twijgen onverslagen
spoeden zich voort in slingerende spelen
en strengelen tot gunstige prieëlen
vol lust, en willen niet in groei vertragen,
en hebben zich verkloekt en opgehouen
zóózeer, dat het een wonder is te aanschouwen.