Jeugdwerk 1884-1892



[pagina 15]
Ontwaakt!aant. Na lange dagen, lange nachten, Na bitter zwijgen, hard en stug, Keert, eind 'lijk toch, na moedloos wachten 't Lied in mijn boezem weer terug. Wat waren 't droeve, zwarte dagen! Wat scheen mijn ziele moe en loom Wat zuchtte ik vaak in hooploos klagen. Was het dan alles slechts een droom? Een droom slechts, dat ik was geboren Met eene gave, puur en rein, Een droom, dat ik was uitverkoren, Om dichter, dichter! eens te zijn? Vergeefs was dat mijn arrem harte, Zich matte en zich pijnde af En zingen woû van vreugd of smarte, En zingen woû van wieg of graf. Vergeefs was 't, dat mijn heet verlangen, Woû roemen al wat groot en schoon Wat waren liederen en zangen Ondanks mijn pogen, dof van toon! Maar nu? De doodslaap is geweken De doodelijke rust heeft uit. Nu kan de beek zijn boei verbreken, En door de wilde, woeste streken Stroomt hij met donderend geluid!