Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 207]

Aan den droom

[p. 208]

[Nog zie ik niet wie gij zijt]

Nog zie ik niet wie gij zijt,
die in de lichtende verte
nadert; maar zekerheid
zingt door mijn herte.

Zekerheid, dat gij zijt
de geborene van de droomen
van eenmaal, en zekerheid
dat gij mijn nood hebt vernomen.

Dat gij de blijvende zijt
en de zeer goedertieren,
door mijn verscheidenheid
henen de zilvren riviere,

die immer aanwezig is,
maar immer vliedend en komend,
de blijde geheimenis
lichtende stroomend

door heel mijn weze' en voorbij
al het mijn wezen aanhankelijke -
o, gij, die altijd in mij
waart het aanvankelijke,

maar nimmer gevonden werd
dan stervend en als een verloorne -
hoe zingt gij nu door mijn hart
als een geboorne!

O, gij, die nadert, en die
de verten beheerscht met uw komen -
gij, die ik zingende zie:
de geboorne der droomen,

[p. 209]

 

verheven in rust, en verblijd,

 

overmachtig en zeer goedertieren -

 

gij, aan wier voeten de tijd

 

glijdt als een lichte riviere -

 

 

 

Nog zie ik niet wie gij zijt,

 

gij, de heerschende van de verte -

 

Maar de wind van uw zekerheid

 

zingt door mijn herte.