Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 90]

[Misschien is wel het leven als een kind]

Misschien is wel het leven als een kind
aandansende naar waar wij roerloos beiden,
en dan, vermoedend een verzwegen lijden,
aarzlend; het lijkt of 't zich vergeefs bezint
op iets dat ééns ook zoo was, en 't begint
bij ons te mijmren, even, tot de wijde
wereld weer lokt met schijn van nieuw verblijden,
en 't gaat als geur die kwam en ging op wind.

Zoo is 't tot mij gekomen, wijl ik dacht
dat het zou naadren als een vrouw die zacht
naast mij zou zijn tot ik rustte in haar schoot.

'n Toevallig kind - 't nam bei mijn handen even,
glimlachte en ging; toen wist ik: dat was 't leven -
wijl 't in de glans van andre blijdschap vlood.