Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 45]

[Mânya, hoe was dien avond alles koel]

Mânya, hoe was dien avond alles koel -
wij zagen 't licht in laatste lange lijnen
ten bergenvrije lijn van 't meer verdwijnen
als heden in verleden; maar gevoel
van droefheid was niet meer, en 't doovend schijnen
gaf ons zwijgende rust na daggewoel.
Wij werden toen gelukkig - o, ik voel
uw hand als donze sneeuw nog in de mijne.

En nu verleden's koele mond mij kust,
zal 't zwaarder worden heden's uur te dragen?
Neen, want zooals de aarde zichzelf bewust
wordt als het maanlicht vloeit door wolkenjagen,
zoo vloeit weer door de werveling der dagen
lavend het tijdenvrije koel dier rust.