Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 46]

[Mânya, gij die nu droef en eenzaam zijt]

Mânya, gij die nu droef en eenzaam zijt -
treur niet zooveel om 't wreede dat de dingen
om u nog zijn als toen wij samengingen,
maar leeger, stiller. Laat niet eenzaam-wijd
die glanzende oogen met de spraakloosheid
van ons verlangen en uw mijmeringen -
o, zwijgend hoor ik in het windezingen
het verre klagen van uw eenzaamheid.

Maar laat, nu 't al voorbij is, en gescheiden
wij weer ontwaken in denzelfden dag,
dit gaaf woord spreken in uw zwijgend lijden
met rustigheid van zachtgeplooiden lach:

‘Mijn liefde is wereld-vrij; haar hoog gezag
zal mij op aard tot zuiv're daden wijden’.