Het verzaken

[p. 52]

Omziende

Begint nu reeds het lied der liefste erinneringen?
De rust der oude dorpen is vol rijk geruisch
en voor 't geruite raam van 't ouderlijke huis
straalt het namiddaglicht zijn nimble om alle dingen.

Hoor hoe de vogels van den Zomer en het Zuiden
den wind doen zingen van hun lied en vleugelslag,
en zie... Doch neen, meer dan de kleuren en geluiden
glanst de afstand al zijn luister op een verren dag.

Verleden, droom, geluk, o vrede van 't verzaken!
Reeds klopt een zuivre maat in 't mannelijker bloed,
reeds gaat gij zonder angst de stilte tegemoet.
't Verlangen is gedood, de doode uren ontwaken.