Het verzaken

[p. 40]

Naar Egypte

Herinner u die twee uit vele jaren:
gij hadt verlof en reisde naar de zee;
de wind zong ruischend op den slag der baren.
en voerde uw droom naar vreemde zeeën mee.

En uur aan uur verging in pijnlijk staren,
wijl schip op schip achter de kimlijn gleê,
maar 's avonds kwam in u een zacht bedaren
onder den zoen der koele en kalme zee.

Toen zocht gij in dat wonderlijk berusten
het teeken dat uw heimlijk hunkren zweeg
en glimlachte over uw gelaten lusten.

Maar hart en hand nadien verlamd en leeg,
toog uw gepeins ten dool naar verre kusten
waar de ibis uit de roode landen steeg.