Het verzaken

[p. 39]

De terugkeer

Gij zult uw tijd op deze wereld doen,
de stoutste wanen wekken en begeeren,
tot ge op een dag een simpel-trouwen zoen
veel meer dan droomerijen zult ontberen.

Gij waart vol drift en overdadig koen
om 't leven naar een nieuwe kim te keeren,
gij sloot uw oogen op het jonge groen
en gingt van wal op schoongedroomde meren.

Maar nu, nu zit gij in uw boot alleen,
en tast in 't duister naar een zachten broeder,
die u op vaste landen brengen zou...

En door een ring van deinzend duister heen
lokt het zoo lang verlaten beeld van moeder,
onder de lamp op 't hoekje van de schouw.