Het verzaken

[p. 23]

X

De bloemen geuren in de perken
den naderenden avond toe,
en van de dolle vluchten moe
roert slechts één vogel nog de vlerken.

De tinten en de lijnen dooven:
de dag gaat uit gelijk een vlam,
en langs der boomen stillen stam
glijdt nu de mist over de hoven.

De tintelende klaarten kwijnden,
maar al de bloemen dronken zon.
Ik voel, waar 'k nauwlijks leven kon,
den adem reeds van 't eeuwig einde.