Het verzaken

[p. 18]

V

Ik ben den twijfel doorgeschreden
en 'k ben van bidden moegebeden:
ik breng u 't lijk van mijne kracht.

Nog zal ik kloek van daden schijnen,
nog puur ik vreugde uit de oude pijnen,
nog vind ik 't wilde weenen zacht.

Maar de avondhemel gloeit mij rood:
hij dreigt, de nacht, hij dreigt, de dood!
Veel bloemen hebben reeds gebeefd.

Ach, sterft de jeugd na zulk een tijd?
Wie heeft geliefd en heeft geschreid,
heeft hij zijn lot niet goed doorleefd?