Gedichten. Deel 2

[p. 162]

Es ist eine alte geschichte

Men is een jongling wild en vrij,

een trotsche ziel; men kan

misprijzen, en hetgeen men meest

bespot bij eenen man

is liefde. Maar ontzaglik leeft

zij onder 't koel bescheid;

te groot om zich te storten, zij,

op eene nietigheid;

gereed te lijden en zich zelf

te loochnen, tot eens zou

verschijnen - is zij mooglik maar! -

hare ideale vrouw.

En wijl men zoekt en wanhoopt en

verduikt, eens daagt zij daar

aanbidlik. - O een blijde stond,

een zaligheid, nietwaar?

Ha! eeuwig oude en zelfde lied!

Ha! noodlot! vorm der straf

die over 't wroetlend menschdom giert

tot aan het kille graf!

Aanbidlik rijst die Eenigste

in gulden dageraad,

maar 't gaapt een afgrond tusschen - of

o wee! men komt te laat!