Gedichten. Deel 2

(1930)–Albrecht Rodenbach– rechtenstatus



[pagina 39]
De Zwane Des hemels spiegel, mild en frisch, de lucht in 't ronde lavend, daar ligt de vijver maagdelik schoon in stillen zomeravond. En kalm in haren avondlust, bij 't zoet gesching der mane, ligt langzaam drijvend op het meer de droomerige zwane. De dichterlike vogel mint het maagdelike water, en baadt wellustig, spiegelt, drinkt, aanhoort het lief geklater. En onbewust bemint hem 't meer en streelt zijn blanke veder, en klatert zacht en spiegelt hem zoo teêr zijn beeltnis weder. Doch weigerGa naar voetnoot1) en bescheiden in bewondering verslonden, nooit heeft des vogels reine min die maagdelikheid geschonden.Ga naar voetnoot2) 14 Mei 1878.	voetnoot1) weiger: niet vrijgevig, omzichtig. voetnoot2) tot verduidelijking van 't zinnebeeld, voegen wij de eindstrophe van het handschrift: Zoo dichtte ik - doch voor mij aleen, onschuldig kind - den avond dat gij mij spraakt, zoo onbewust een dichterziele lavend.