Gedichten. Deel 1

[p. 107]

Kerelslied

Wan die Kerels te gare siin,
dan singen se een dansende liedekin.

- Singen, singen!

Daer rende er een bende langs de Elvenbaen,
si hadden al stalene netten aen.

- Heeren, heeren!

Si hadden al wanten end' helmen aen,
si renden al singen langs de Elvenbaen.

- Renden, renden!

Si sangen ridders end heeren groot,
van laten en Kerels en galgedood.

- Sangen, sangen!

Dat hoorde toen sommige vrome gast,
end stappans so greep hi die sakse vast.

- Saksen, saksen!

Ende alle die vrolike gasten saen,
si hieven dan ook hun liedekin aen.

- Sangen, sangen!

Opdat die musike mocht schoner siin,
die siksen die klanken bi 't liedekin.

- Klanken, klanken!

Si sangen en dansten daer uren lang
en 't klank er een grau ende bont geklang.

- 't Kamplied, 't kamplied!

En 's avonds daer vloeide er een rodine vliet
end vele die sangen hun laetste lied.

- Sangen, sangen!