Gedichten. Deel 1(1930)–Albrecht Rodenbach– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 108] [p. 108] Die Fransche ratten. Ene waer gebeurde ende seer stichtende legende gedicht up die wise van den Uul. Voorzang. ‘Den Uil die op den Meiboom zat, Rei. Den uil die op den Meiboom zat...’ Voorzang. Maar 'k wete ik een schoner liedekin dat zoo wonder vertelt van de fransche Rat, Rei. zoo wonder vertelt van de fransche Rat, de Rat vivat! Ons meldt een oude pergament: ‘Doen was er in Vrankriik grote ellend, die Ratten en wierden 't niet gewend. Si sloegen raed met groot geluud ende achter veel tateren lood 't besluut: ‘Het scuutjen van cante ende 't landekin uut.’ Ter Leie toog dat leger grau, maer al met een keer 't weêrclanc miau, en saulve qui peut ginc het even gau. Si sloegen raed met groot geluud ende achter veel tateren nieu besluut: ‘Al onder al onder den grond 't land uut.’ [pagina 109] [p. 109] Door de eerde wroetelt heel die scaer, maer al met een keer 't weêrclanc Wie daer? Ei laes! si ne conden niet keeren daer! Ser Zannekin daer begraven lag. Ser Zannekin die schoot in een lach waneer hi daer alle die Ratten zag. En rapend al siin fransch bi een, segt Zannekin: waer naertoe he been? Maer antwoorden - ach 't en dierf geen een. Doch Zannekin had het stappans vast, ‘en’, peinst hi, ‘dat 's nen keer wel épast: nu spelle ic siin lesse den vlaemschen gast.’ Ser Zannekin sprac: ‘Du fransche Rat, moi sais bien du best maar dit en dat et ne rien méritez que la valle et la kat, Maer sedert enen tiit van hier, die Vlamingen doven het vlaamsche vier dat sullen si mi betalen dien So 'k late u loor, maer horket wel, 'k verwensche u ratten in menschenvel, en doen sult gi wat ik u voorenspel: Gi spreidet door gansch Belgenland, gi siit er so sot als een franschman kan ende ieder van u wordt een grote man. Die Wale u broeders groeten sal, Die Vlaminc u bewondren sal, heel 't landeke om lessen comen sal. [pagina 110] [p. 110] So dringt gi sommige ambten bin, so centraliseert gi gesag en gewin en draait heel het landekin naer uwen zin. Doen duvelt gi den Vlaminc fel, maer speelt onderwile een comediespel en liegt in het groot: dan es alles wel...’ Ei, Zannekin, wij verdienden 't wel, maar 't gaat toch op laatste van 't spel te fel verwensch ze toch weêr in hun rattenvel, de Rat vadat! 1876. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend