Gedichten. Deel 1

[p. 81]

Aan de Sint-Jans gilde.¹⁾

Dichters, broeders, wel gedaan!
Doet maar voort, en... 't zal wel gaan!
G'hebt een nieuw bewijs gegeven
dat op Pathmos zielen leven,
edele kinders van het lied,
kloeke kerels van 't oude diet.
Ja, gij zijt een echte gilde,
vrome christen Kerelsgilde.
Weg Parnas en Helikoon:
Pathmos spant voor goed de kroon!
Kerels waren 't die daar zongen,
en die zangen, 't herte ontsprongen,
diep in onze zielen drongen.
O! wij kennen u beter nu!
Al de broeders bewonderen u!
Met dat lied uw hert ontsproten,
dichterlik uw mond ontschoten,
nauwer is onz' band gesloten
vaster staan wij hand in hand:
leve God en Vlaanderland!
Leven Kerels, Gilde en Minne!
Eens van wil en eens van zinne,
eens van liefde en van gevoel,
eens van leven en van doel,

1) Gezelschap in het klein-seminarie te Roeselare waarin de beste leerlingen, onder de leiding van een leeraar, zich oefenden in het spreken en schrijven. Rodenbach schreef dit gedicht toen ze er vlaamschgezinde gedichten hadden voorgedragen.
(LEO VAN PUYVELDE)
Heer Van Puyvelde heeft het mis op met bovenstaande nota. Het handschrift draagt: Driekoningendag 1876. Die dag werd gevierd bij 't zingen van allerhande liederen onder de thuisliggers of ‘internen’. Albrecht was dan in Rhetorika, en het gedicht werd in dank gericht tot de leerlingen van poësis, die onder hen ‘de Sint-Jansgilde’ uitmieken.
Zij beschikten op de speelplaats over een hoek: Parnas of Helikoon genaamd, en ter eere van Sint-Jan, toen in Pathmos werd herdoopt. Het gezelschap door Van Puyvelde bedoeld heette de Lettergilde.

[p. 82]

 

altijd broederlik eendrachtig,

 

altijd minne en bond indachtig,

 

in der waarheid wij zijn machtig!

 

Zoo vooruit! en voortgedaan...

 

en, bij Sint-Jan! 't zal moeten gaan!

Driekoningdag 1876.