Gedichten. Deel 1

[p. 61]

Het lied der dichters

(getoonzet door F. Van Hee).

Eertijds toen de ridders dronken

in de wijde wapenzaal,

en de zilvren bekers klonken

bij het feestelijke maal,

kwam de schare der Gezellen,

en met blij gejuich begroet,

deed hun zang het slot weêrschellen

en verheugde eenieders moed.

Herhaal.

Schooner luidt de zang der snaren

als de stille navond valt,

schooner uit der zangren scharen

't lied in stillen avond schalt.

Wij zijn hier der zangren scharen,

de eedle kinders van het lied;

laat ons dan de stemmen paren,

't lied dat uit den boezem schiet.

Hem gezongen die zijn leven

wijdt aan 't groote en taaie werk:

't kind zijne ouders weêr te geven,

man van geest en herte sterk.

Hem, die eene liefde krachtig

in zijn ziele branden voelt;

die waneer de storrem machtig

rond het kind zijn herte woelt;

Hem, den vinger naar omhooge,

troost en sterkt en bidden doet,

tot dat in zijn stralend ooge

glanst het heil van 't sterk gemoed.

[p. 62]

 

Hem, die als des Herders Oorbeeld

 

wierd bezongen in 't gedicht;

 

Hem, den Herder naar het voorbeeld

 

dat hem toont het Heilig Schrift;

 

Hem, den man der bloeiend' hoven,

 

Hem, den goeden Hovenier;

 

dat Hem onze stemmen loven

 

met den zang der Dichterslier.¹⁾

(Dichtschole). Oogst 1875.

1) Dit lied, toegeschreven aan Kamiel Watteeuw, is ons dunkens van A.R. en zekerlijk is het handschrift van hem met langs onder: Oogst 1875 (dichtschole) voor de feeste des eerweerden heeren Oversten, Hendrik Delbar. Indien het gedicht niet van hem ware, zou hij dat hebben aangeduid.