Gedichten. Deel 1

[p. 52]

Dits de geschiedenisse van den Westvlaamschen studentenkampe ofte vulgo ‘Blauwvoeterie’
In drie avontueren op musiik van Johan de Stoop.

Opdracht van den ‘Blauwvoet.

Den Eerweerden Heer Axters.

U, die ons Raad- en Leidsman waart,
toen dwang met zeemend verraad gepaard
dit lied, uit hijgende borsten, wrong;
U, die het zoo dikwijls voorenzongt,
bij 't klinken der schuimende minneschaal
bij Klauwaartsvergâaring en Kerelsmaal¹⁾,
U, die waneer het klaroen opgaat,
de wind ons vane in plooien slaat,
vol vroomheid tot spijt van wie 't benijdt,
aan 't hoofd der tiegende bende zijt;
op zijn germaansch: met raad ende daad
bestierende wijl gij uw slagen slaat,
den wemelenden ‘krijgsdans’ nimmer moe, -
U komt dit lied zijne opdracht toe.

Groot verlof 1876.

1) Hier is de romantische student aan het woord. In hun streven naar echter vlaamsch leven zochten Rodenbach en zijn makkers aansluiting met het verleden. Ze spraken van de bijna onoverwinnelijke saksische bewoners van de vlaamsche kust, als van hun voorvaderen en gaven hun, in navolging van de geschiedschrijvers van dien tijd, verkeerdelijk den naam Kerels, waarmee in de late middeleeuwen de vlaamsche boeren beduid werden. Hun land heetten ze Kerlingaland, waarmee ze bedoelden het land der Kerels; eigenlijk is 't het land der Karlingers. Hun dichters waren Skalden, hun vergaderingen Malen, waar zij de Minne - de getrouwheid aan de vaderen - dronken.
(leo van puyvelde.)