Hertoginne Celia en Grave Prospero

[fol. *4r]

Aen de rymert.

DE schromp'le schrale Tyd, de vinder aller dingen,
Brengt (g'lijck d'Egypsche Nyl) veel wonders aenden dach,
Ia in een oogen-blick, zo Livius zeggen mach,
Zietmen in grooten staet zeldzame v'randeringhen.

Kloeck-Rymer waer men hoort uw zoete veersen zingen,

Groet d'Amstel-maeghden Rey u, met een lieve lach.
't Scheep-rijcke Schelde roemt datz' eerst uw traentjens zach,
Maer dijn leer'lick gedicht behaeght my zonderlingen.

Prosper' en Celia door 't Hemelsche voorzicht,

Bekomen haere wensch, hoe vreemd en duyster dicht
Ramp 'tmenschelijck onheyl met snoode zorgh bekroost,

d'Al-schikker schickt en stiert een ongezien geval,

Zo na zyn heyl'gen wil, dat alles in hem al
Ons Heyl, g'luck, vreucht bestaet en d'heughelike troost.

Blijft Volstandigh.