Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 440]
| |
Perit quod elapsum est.Ter wereld isser niet dat hooger is te achten,
Noch waerder als de tijt, dus die de tijt verslijt
Gants vruchteloos, en g'raeckt de waerde tijt eens quijt,
Mach die verloren tijt, helaes, niet weer verwachten!
Hoe naerstelijck behooren menschen dan te trachten
Na 't nuttelyck beste'en van den al-waerden tijt,
Met naerstelijcke ernst, yver, zorgh, en vlijt,
Op dat de waerde tijt niet ydellijck zy door-brachten.
Drulooring, droming, zuffing, meest de tyt verloor,
Wyl wack're geest de vruchten van tyt heeft genomen,
En 't veer'ge bed verliet in't rysen van Auroor,
Om op het top van deughdens pyramyd te komen.
Tijt-quissers, eens bedaert, en neemt u tijt wel waer,
Want eens verloren tijdt en vindt ghy niet daer naer.
|
|