Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 431]
| |
Par sit Fortuna labori.WIe slapende betrachten tot geluck te komen,
En luy en leegh de tijdt onachtzaemlijck verquist,
Het luck dat hy verwachten voor gewis hem mist,
Vermits die hopen waeren yd'le zotte dromen,
Niet hebbende de oeghst zijns tijts wel waer ghenomen,
Zo dat hy werdt bedrogen door het gun hy gist,
Het wezen des Fortuyns dees lomert niet en wist,
Fortuyn vergunt die minst die voor de arbeyt schromen,
Maer die die arbeydt doet mer naerstelijck ghewoel,
Daer zietmen hoe 't gheluck zeer zelden wilde weyg'ren:
Want arbeyt treften oyt het hooghste luckens doel,
Het luck door arbeydt doet de menschen hooghste steyg'ren,
Daer over zegh ick vaeck, en 't kan niet zijn ghelaeckt,
(Hoe wel 't wel werdt berispt) dat elck zyn lucken maeckt.
|
|