Eglentiers poëtens borst-weringh

[p. 393]

CV.

Virtute duce comite fortuna.

DE menschen meest hun heyl op werelds luck vast bouwen,

Hoewel, 't is onstantvast, en wanckelbaer van aerdt,

Ia 't luck in eygen wezen is geen vezel waerdt:

Zo zijn 't wanlaeten zotten die op 't luck vertrouwen:
Het schichtighe gheluck en kan geen toetze houwen:

Vermits het luck zich bindt te trossich aen de aerdt,

En die verbindingh heur lichtvaerdicheyt verklaert,

Te quackeloos zy wisselt v'rheuginghe in rouwen:

Maer wie dat op Fortuyn zijn lucken niet en stelt,

Dan deughde 't heylste acht, en waerder als 't luckx grillen,

Door heur veranderingh zich nimmer yd'lijck quelt,

't Zy oock wat kribberyen dat hem overvillen,

De deughd acht hy 't gheluck, en d'aerdtsche lucken niet,

Verlaetend' d'Aerdsche boey, en nae den Hemel vliet.