Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 387]
| |
Recto cvrsv.MEt een gestage graeghte zonder yets te schromen,
Noch heuveling, noch dal, noch struyckeling ick vrees,
Door arbeyt, 't zy hoe swaer, mijn lust noch hoogher rees,
Al stryvende om tot mijn herts-mick eens te komen
By 't Heliconse Rey, 't gun deughd heeft voorghenomen:
De doorens prick'linghs smert ick door de hoop genees,
Myn doel-booghs erenst noyt verslapten heure pees,
Ick klauter rotzen op wijl lanterfanten dromen.
Gestadicheyt die wint, geduericheyt die spoeyt,
Ick hyge nae mijn aezem, maer volherd' in 't runnen,
Door mijn vermoeytheyt noch mijn luste weel'ger groeyt,
Die 't zuer niet smaken willen, 't zoet niet krijgen kunnen,
Geen slov'ry my verveelt, ick schrick niet voor 't ghetier,
Als ick in 't laest' voor 't loon gheniet een pronckx laurier.
|
|