Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
AuteursrechtvrijΠΑΝΤΑ ΛΕ ΛΟΙΠΑ.DIe tijtelycke vreughd gewillich ken verlaten,
En 's werelds eer en haef die gh'naed'lijck hy ghenoot,
En van 't geleende zich gelaetenlijck ontbloot,
Een kroone derven ken, en scepterlijcke staeten,
De heerschappije over zyne onderzaeten,
Hoe hoogh zijn lucke was, hoe prachtich, jae hoe groot
En hem noch liever is de aenghenaeme doot,
Vermits hy haeten kan 't geen menschen noode haten:
Vlieghd zyd'loos van de liefd; bezit het zo afkeerlijck,
Gh'lyck een geleende vrucht, en niet als eyghen-goet,
Dan haeckt alleenlijck nae des Hemels-haven heerlijck,
En nimmer zielens-mick door aerdsche staet verwoedt,
Maer gh'lyck een leen-man 't leen, hy alles leeningh achte,
En door den Ionghsten dach het eeuw'ge heyl verwachte.
|
|