Eglentiers poëtens borst-weringh

[p. 346]

XI.

Lente sed attente.

DE haesticheyt is quaet vermits die is te schicht'lyck,

Schicht ryst uyt woeste damp van 't aengehetste bloet,

Waer door verwerde zin lichtvaerdelijcke doet

All' 't haestelijck bestaen, en mist daer over licht'lijck,
Maer als het voor-beraedt verzint, en is voorzicht'lyck,

Dan temdt de preut'linghs zoods ontroerte van 't ghemoed,

En teugheldt deze gril van haesticheydt verwoedt,

Zich buyghend' onder redens scepters dwanghe plicht'lyck:

Haest doetmen door de haest 't welck haest ons langh verdriet,

't Geen langhzaemlijck gebeurt komt eynd'lijck oock in wezen,

't Verkrygen achtmen grootst' als 't langhzaemlijck geschiet:

Dus alle wyzen voor de haesticheyts quaet vrezen.

In maet en tydts-gebruyck de lucken meest bestaen,

't Is wel, de sleck ons leert, al is 't langhzaem gedaen.