Eglentiers poëtens borst-weringh

[fol. ***1v]

Lof-dicht
Op den Poeetens Borst-wering
Des Edelen, Erentfesten
Theodore Rodenbvrgh
Ridder van d'Ordre van den huyze van Borgongie.

D'Een singh naer syn best vermoghen,
Hoe dat Iupyn quam ghevloghen
Onder 't wit bedriegh'lyck kleet,
Hoe hy Leda d'eer beroofde,
Hoe hy haer daer na beloofde
Het haer niet zou wesen leet.

Geenen mach den lof en eere

Van een treff'lijck Prins, of Heere,
Hooren laten in zijn dicht,
En een ander (in dees tijden)
Mach op dees twists-eeuwe strijden,
En verquisten tydt en licht.

Doch mijn Musa sal voort-brengen

Dynen lof, en niet ghehenghen,
Dat het graf dyn naem verteer,
Maer sal door de wolcken dringhen,
En alom vrymoedich singhen
Naer vermoghen dyne eer.

Want ghy verdryft door de krachten

Van u pen de duyst're nachten
Die bedeckten het verstant,
Van so menich Momi slave,

[fol. ***2r]

 

En treckt met een' uyt den grave

 

Neghen Susters, door u handt.

 

Sy die suchten droef in 't duyster,

 

Krijghen weer heur ouden luyster,

 

Door dien ghy heur hulpe biet.

 

So datmen met recht mocht vraghen,

 

Is (seght doch) in onse daghen

 

Rodenbvrg heur Phoebus niet?

 

Phoebus die neemt aen heur saecken

 

Teghens die die reedloos laken

 

Haere deughd met onverstandt.

 

Phoebus die haer eer doet groeijen,

 

Door syn schriften die soet vloeijen

 

In ons Konst-rijck Nederlandt.

 

Doch wat wilt ghy Musa prysen,

 

Dien die treff'lijck kan bewysen

 

Hy geen prysers noodich heeft,

 

Yemant anders die hem gheve

 

Lof en prijs waer door hy leve,

 

Want hy door zijn schriften leeft.

 

Schriften die bestendich blyven,

 

Als Colossus die't aendryven

 

Van de Zee kan teghen staen,

 

Of als 't graf, so hooch verheven,

 

In het werck korts naer syn leven,

 

Is Mausolus inghegaen.

 

Hierom so'k recht kan ghevoelen

 

Sal het Ye zyn glory spoelen,

 

Tot aen d'Indiaensche wal,

 

Die sal uyt Neptuni stromen

 

Van den wint zyn opghenomen,

 

Om te pochgen over al.

Noli altum sapere.