De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio K2v]
| |
 Mijne stem droech ick hem voor,
En hy neygde my het oor.
In den dach van mijn benouwen
Socht ick hem met vast betrouwen:
Mijne handen inder nacht
Hebben op den Heer gewacht.
2 Mijne siel met druck bevangen
Wilde geenen troost ontfangen,
Dachte ick aen u, o Heer,
Ick beroerde my te meer.
Als ick met een treurich herte
Overlegge mijne smerte,
Mijn gemoet is overstelpt
Siende niemant die my helpt.
3 Ghy houdt wacker mijne oogen
| |
[Folio K3r]
| |
Datse nimmer rusten mogen.
Ick ben soo vermoeyt daer van
Dat ick schier niet spreken can.
Als ick ben met angst doorsneden
Denck ick aen den tijt voorleden:
En der jaren aenbegin
Leyt geduerich in mijn sin.
4 'tLieffelijcke spel der snaren
Can uyt mijnen sin niet varen;
In de stilte is mijn geest
Besich met die saeck geweest:
Gants begeerich te doorgronden
Of sy 't eenmael treffen conde
Dat soo swaer is te verstaen;
Daerom ginck het clagen aen:
5 Sal God altijt my versteken?
Is hy van my gants geweken?
Is my in der eeuwicheyt
Geen genade toegeleyt?
Sal syn goedicheyt na desen
Voor my niet te vinden wesen?
Wert syn woort niet meer gedacht
Van geslachte tot geslacht?
| |
Pause.6 Heeft God 'tmywaerts heel vergeten
Syne goetheyt ongemeten?
Is door synen toorne straf
Alle gonst geslooten af?
Doe begonde ick te dencken,
Sal my dese quelling' crencken?
| |
[Folio K3v]
| |
Wacht ick niet een beet'ren stant
Van des Heeren rechterhant?
7 Ick wil liever zijn gedachtich
Godes wonderdaden machtich,
Die van ouden tijden aen
Hy soo heerlijck heeft gedaen.
Ick wll vlijtelijck aenmercken
Syne goddelijcke wercken.
Mijnen mont sal spreken uyt
Syne daden overluyt.
8 In het heylichdom ter-degen
Sietmen Heere uwe wegen.
Geenen God en isser meer
Soo genadich als de Heer.
Heer, ghy zijt het int besonder
Die alleen doet alle wonder,
Ghy maeckt uwe macht bekent
Tot des werelts laetste end.
9 Ghy hebt uwen arm gestrecket
En u volck daer mee gedecket.
Ghy verlostet uyt gevaer
Iacobs ende Iosephs schaer.
Doe de wateren u sagen
Sy begonnen te vertsagen.
Voor den Heer die eeuwich leeft
Heeft den diepsten gront gebeeft.
10 Dicke wolcken zijn ontsloten,
Water hebben sy gegoten,
Daer een dreunende geluyt
Brack van allen canten uyt.
Vwe vlickerende stralen
| |
[Folio K4r]
| |
Quamen uyt de hoochte dalen.
Donder ende blixem dicht
Heeft de werelt gants verlicht.
11 Den aertbodem wiert beroeret,
Door de zee wiert ghy gevoeret,
Door de zee, alwaer noch spoor,
Wech, nog pat en was te voor.
En ghy hebt u volck geleydet
Alsmen teere schaepkens weydet,
Door Aärons trouwe hant
En door Mosem na haer lant.
|
|
