De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

[fol. H2v]

Den Lxiij. Psalm.

O God, ghy zijt mijn God alleen.
Ick soeck u in den dagerade.
Mijn ziele dorst na u genade,
Die soo geweldich wert bestre'en.
Mijn vleesch beangsticht en vermoeyet
Schreyt tot u in dit dorre lant
Daer niet en is dan fellen brant,
En daer geen water meer en vloeyet.

2 Och! dat ick sien mocht wederom

V heerlijcheyt en uwe sterckte,
Gelijck ick eertijts die bemerckte

[fol. H3r]

 

In u vercoren heylichdom!

 

(Want my is niet soo lief het leven

 

Als uwe goedertierenheyt.)

 

Mijn lippen souden syn bereyt

 

V, mijn verlosser, lof te geven.

 

 

 

3 Ick soude al mijns levens tijt

 

Van uwen hogen name spreken:

 

Mijn handen soude ick opsteken

 

Tot u die inden hemel zijt.

 

Dan sou mijn ziel versadicht werden

 

Met enckel vet en leckerny,

 

En mijnen mont met lippen bly

 

In u te roemen sou volherden.

Pause.

4 Wanneer ick inde stille nacht

Aen u te dencken my opmake,
Van uyr tot uyr, van waeck tot waecke
Blijft ghy, o Heer, in mijn gedacht.
Ghy zijt het, die my plaecht te stercken,
Dies ick u vrolijck singen sal,
Wanneer ghy my voor overval
Hoed't inde schaduw' uwer vlercken.

5 Mijn ziel cleeft u soo vastlijck aen

Dat sy van u wil nimmer wijcken.
V hant my steunet crachtelijcken
Voor alle die my tegenstaen.
Dies sy die listich overdencken
Mijn ziel te stooten inde gracht
Self moeten door des Heeren macht
Diep onder d'aerde nedersincken.

[fol. H3v]

 

6 Men salse vellen door het sweert,

 

Het graf en mach haer niet gebeuren,

 

De vossen sullen haer verscheuren

 

En sleypen langs de bloote eerd'.

 

Dan sal de coninck hooch ge-eeret

 

In God verheugen syn gemoet,

 

De mensche God dan loven moet

 

Die sonder valsheyt by hem sweeret.

 

 

 

7 Want die met een gemaeckten schijn

 

De vrome soecken te verraden

 

En haer met leugens overladen

 

Dien sal den mont gestoppet zijn.