De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio H1v]
| |
 Op God haer hope setten wil:
Mijn heyl, mijn toevlucht int beswaren.
Mijn steenrots en mijn stercke wal,
Die my vooral-te swaren val
In tegenheyt wel sal bewaren.
2 Hoe lange sult ghy u soo spoen
Om quaet aen eenen man te doen?
Ghy wert doch altemael doorsteken:
Gelijck een tuyn die overhangt,
Of als een muyr die staet en wanckt
Soo suldy scheuren ende breken.
3 Om vanden throon te stooten af
Dien God gewelt en eere gaf
Is al het geene datse soecken.
De leugentale smaeckt haer soet,
Den mont wel segent, maer t' gemoet
Doet niet dan lasteren en vloecken.
4 Maer ghy mijn ziele swijget stil,
| |
[Folio H2r]
| |
En schicket u in Godes wil.
Op hem alleen wy wachten moeten.
Hy is mijn rotse hooch en steyl,
Mijn vaste borch, mijn eeuwich heyl,
Hy laet niet struyck'len mijne voeten.
| |
Pause.5 In God mijn heyl is en mijn eer,
Mijn rots en toevlucht is de Heer;
Ghy volck wilt hem alleen vertrouwen,
Voor hem, als ghy verdrucket wert,
Stort uyt het diepste van u hert,
Hy is het die ons can behouwen.
6 Maer menschen kinders wel te recht
Tsy groot en rijck, tsy arm en slecht,
Men ydelheyt te noemen pleget.
Ia, soo-men inde wage leyt
De mensche tegen d'ydelheyt,
De ydelheyt het swaerste weget.
7 Op onrecht u doch niet verlaet,
Op roovery niet vast en staet,
En steunet niet op losse saken.
Crijchdy gewelt in overvloet
En laet doch nimmer u gemoet
Daer syne toeversicht van maken.
8 De Heer heeft eens geseyt een woort
Ick heb het tweemael aengehoort,
Dat God is boven alle stercken.
Ghy zijt genadich ende goet
O Heere, die vergelding' doet
Een yegelijck na syne wercken.
|
|
