De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

(1640)–Jacobus Revius– rechtenstatus



[Folio B2v]
Den xij Psalm. VErlosset ons, 't is meer dan tijt, o Heere, Want het getal der vromen wordet cleen, Sy hebben afgenomen soo gants seere Dat harer nauwelijcx en is tot een. 2 Een yder spreeckt bedriegelijcke dingen Met synen naesten, daer hy hem mee crenckt. Haer lippen niet dan smeekinge voortbringen, Den mont spreeckt eens, maer t'hert wat anders denckt. 3 De Heere wil rechtveerdelijck de tonge Uytroeyen die vol arge-listen steeckt, De lippen oock desgeen die onbedwongen In hoochmoet niet dan ydelheyt en spreect. 4 Met alle die, die derren geven vooren,
[Folio B3r]
Wy werden groot door onsen valschen schijn, Ons lippen ons alleene toebehooren, Wie sal daer van, als wy, de meester zijn? 5 Om der bedructer wille die seer clagen, Spreeckt onse God, wil ick haer comen by, En storten neer al die haer leggen lagen. Van haren strick sal ickse maken vry. 6 Des Heeren woort is waerdich te geloven, 't Is als het silver vande hoochste keur, Dat wel beproeft is in een aerden oven, Ia sevenmael geloutert deur en deur. 7 Ghy sult, o Heer, bewaren uwe knechten En nemens' in u seker vry-geleyd' Van dit geslacht, dat haer dus comt aenvechten, Sult ghyse redden inder eeuwicheyt. 8 Want de godloose stedes boven sweven Met een gelaet onvriendelijck en fel, Wanneer de snoodste schalcken zijn verheven En hebben-in het opperste bevel.