De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

(1640)–Jacobus Revius– rechtenstatus


Den xj. Psalm. ICk hoop op God getroost en onvertsaget, Hoe spreeckt ghy tot mijn ziel in dit verdriet, Vliedt na den berch, als t'vogelken verjaget? De boose die voor God hem niet ontsiet Den boge spant, opleg-
[Folio B2r]
gende syn pylen, En na het hert van vrome luyden schiet Die hy soo meent int doncker te verylen. 2 Men sal haest sien den gront van syn gedachten Gants omgekeert en t'eenemael verstoort. Wat hebdy op de vrome doch voor clachten? Zijt seker dat God alles siet en hoort, Die in syn hoogen tempel sit verheven, Wiens claer gesicht opt sekerste na-spoort Wat menschen doen die hier beneden leven. 3 God ondersoeckt de goede, maer de boosen, En alle die doen onrecht en gewelt Haet syne ziel. hy sal de goddeloosen Met vyer en swavel laten zijn gequelt. Een wervelwint sal haer noch alteseker Wechrapen en een strick die haer versnelt Sal zijn het deel van haren suyren beker. 4 God is gerecht, en hy bemint gestadich Gerechticheyt. want die syn leven stelt Tot vromicheyt aenschouwet hy genadich.