het bord In tegenstelling tot het woord
korporaal. Dat woord wil in opvallend sierlijke letters aan iedereen, die de foto bewondert, laten zien dat mijn vader waarachtig wel een belangrijk figuur was in de militaire hiërarchie.
Iedereen moet van de foto onder de indruk zijn gekomen, want aan de achterkant van de foto valt in dunne maar na dertig jaar nog niet beduimelde letters te lezen dat mijn vader van deze prachtige foto honderd eksemplaren heeft bijbesteld. Aan wie zou hij die honderd eksemplaren hebben gegeven? Alleen aanfamilieleden? Of ruilden de marechaussees onderling hun foto's en hingen ze met elkaars portretten de muren vol? Of heeft mijn vader al die foto's nodig gehad voor zijn geliefdes?
Eigenlijk is mij weinig of niets bekend van mijn vaders liefde voor het zwakke geslacht.
Tot je verbazing ruik je nu nog, na vijftig jaar, vanaf de foto, de lavendelgeur van poeder die hij op zijn gladgeschoren kin had aangebracht. Zijn haren zitten wat vrouwelijk. Het staat hem bijzonder lief. Niet in het minst omdat hij op de foto nog heel erg jong is, al is zijn kin dan wat blauw door het gebruik van aluin na het