Wat zei, wat zong 'dat Kwezeltje'

Aan den Vlaamschen Meester Peter Benoit voor de verheffing zijner Muziekschool tot Koninklijk Conservatorium

Thans is, Benoit, het uur geslagen,

Waarin uw grootheid straalt.

Geen mensch is groot in gloriedagen:

Door andren wordt hij dan gedragen;

Maar groot is hij, dien ondank sterkt en staalt.

Gij hebt niet, neen, den weg betreden,

Waarlangs de jongren gaan;

Hebt nooit het lieve geld aanbeden!

Voor 't ideaal hebt gij gestreden:

Hef, Vlaamsche Volk, uw eigen liedren aan!

Gij hebt, in feest- en vreugdbetooning,

Doen zingen groot en klein

Op 't open plein, ter stille woning....

Wat schenkt de stede u als belooning

Te uwer miskenning geeft zij eerst het sein!

[p. 50]

 

Maar, wees nu groot! Geen moed verloren:

 

Uw doel wordt toch bekroond!

 

Uw Vlaamsche Kunst is hooggeboren,

 

Zij zal als koningsdochter gloren!

 

Haar werd die eer - door vreemden - Lang betoond.

 

 

 

Gij, Scheldestad, wat doet ge blozen

 

Die gaarne u loven zou!

 

Slechts vreemden kunt ge streelen, kozen;

 

U is in 't hart het bloed bevrozen

 

Voor 't eigen kroost, voor wie u dienen wou!

Antwerpen, 7^denJuni 1897.

Wat moeder kan haar zoon zien kronen

En blijven koud en stug?

Neen, neen, zij moet heur liefde tonen:

Zij doet hem in heur pronkzaal tronen,

Reikt hem den palm, dien hij haar wrocht, terug.

En 't volk juicht toe, dat de oude stede

Haar ouden plicht weer doet.

Als, toen ze, in kunst verheerlijkt, mede

Haar kunstenaars in glorie kleedde.

Benoit, wees fier! daar stad en volk u groet.

Antwerpen, 12^den September 1897.