Wat zei, wat zong 'dat Kwezeltje'

[p. 48]

Aan Antwerpens Goeden Engel
Juffrouw Constance Teichmann.

I.

Zie, de eerste sneeuw bedekt heur graf.

Zij wou geen bloemen,

Wou geen kronen,
Geen gulden schrift op kostlijk taf,

Niets, niets van de aarde!

- En, de englen strooiden
Daarom dien sneeuw op 't neêdrig graf.

II.

De blanke sneeuw versiert heur graf.

'lijk 't maagdlijk hulsel,

't Schittrend reine,

Dat Christus zijner bruid reeds gaf,

Zoo ligt het sneeuwkleed,

Witte wade,

Op 't heilig lichaam, op heur graf.

III.

De zachte sneeuw bevlokt heur graf!

Licht weegt hij, licht op

't Lijk der goede.

Zij voerde altijd der liefde staf:

Zij troostte droeven,

Pleegde kleinen...

Zacht vlokt de sneeuw op zulk een graf!

[p. 49]

IV.

Dra smelt de sneeuw en op heur graf

De tranendroppen

Vlieten, rollen...

Wie brood, en troost en raad zij gaf,

Die komen danken,

Komen smeeken,

Vol hoop op hunner heilge graf.