Ten behoeve van het West-Suriname project werd, zonder overleg met de bewoners, een weg gemaakt en een aantal kostgrondjes werden weggebulldozerd. Daarna pas ging men praten met de bewoners over vergoeding.
Er zijn onduidelijke afspraken gemaakt en de zaak is nog niet geregeld. Langs de Marowijnerivier worden momenteel naarstig percelen uitgegeven, veel mensen uit Paramaribo willen hier wel een tweede huisje neerzetten. Dit heeft tot gevolg dat er twee Indianen dorpen volledig zijn verkaveld en dat hetzelfde lot ook andere dorpen dreigt te treffen.
De bewoners van Apoera die zelf aan de spoorlijn werken weten niet waarvoor hij bestemd is. De binnenlandbewoners verkeren in een constante situatie van onzekerheid door het achterhouden van informatie omdat men vindt dat ze daar toch te dom voor zijn.
In 1977 werd door de Minister van Opbouw een Advies Commissie Aanspraken op Grondgebieden in het Binnenland ingesteld, die als opdracht kreeg om in samenwerking met de plaatselijke bevolking na te gaan in hoeverre deze zaak een wettelijke regeling zou kunnen krijgen.
De Commissie heeft echter op geen enkele wijze rekening gehouden met de wensen van de binnenlandbewoners en staat nu op het punt een advies uit te brengen dat niet in overeenstemming is met, en niet gebaseerd is op, het rechtsbewustzijn dat leeft in deze gemeenschappen.
De filosofie die in Paramaribo gehanteerd wordt, is dat de ontwikkeling van het land van bovenaf aan de mensen moet worden opgelegd. Bij het nemen van beslissingen worden de bewoners gepasseerd.
Mensen in het binnenland krijgen dan plotseling met vreemden uit de stad te maken die, door het feit dat ze geen binding hebben met het gebied waarover ze beslissen moeten, ook minder toegankelijk zijn voor de gerechtvaardigde eisen van de bewoners van dat gebied.
Het vliegveld van Washabo is uitgebreid zonder overleg met de bevolking. Over twee weken zal Apoera officieel tot woongebied verklaard worden.
De bewoners van Santigron dienen er rekening mee te houden dat er ten aanzien van hun gronden al toezeggingen zijn gedaan.
Aan wie, dat is onduidelijk. Men probeert hen nu zover te krijgen individueel een stukje grond aan te vragen terwijl dat voor hen iets nieuws is. De bewoners van Santigron stellen daar geen prijs op. Men wil dat de grond collectief beheerd wordt waarbij men op de traditionele wijze zelf de grond aan de eigen mensen uitgeeft.
De vertegenwoordigers van de Grondcommissie Washabo/Apoera, het Regionaal Comité Beneden Marowijne en de Vereniging Tangiba van Santigron eisen dan ook een wettelijke regeling die overeenkomt met het rechtsbewustzijn in hun gemeenschappen, een verbod op alle handelingen die niet uitgaan van de principiële erkenning van hun rechten en steun aan de ontwikkelingsactiviteiten die zij zelf op gang willen brengen in hun leef gemeenschappen.
Auteursrechtelijk beschermd
De vier leerlingen, die de ‘persconferentie geven,’ bespreken eerst even wat ze precies zullen zeggen. Ze mogen aantekeningen op papier maken. Ze kunnen het beste achter een tafel gaan zitten, met hun gezicht naar de klas.
